Veiliger wonen voor alleenstaanden
Friesland - 14-12-2020
Alleen wonen is niet zonder risico. Jaarlijks overlijden alleenstaanden omdat ze thuis onwel worden en niet meer in staat zijn hulp in te roepen. Iemand kan dagenlang moeten wachten tot een ongeval wordt opgemerkt. In veel gevallen kan leed voorkomen worden als de buitenwereld op tijd wordt gewaarschuwd. LifeSigns heeft daarom recentelijk een eenvoudige gratis web-service ontwikkeld die automatisch berichten verstuurd naar familie of kennissen als er iets is gebeurd.
Op de website geeft de alleenstaande zijn of haar e-mailadres op, samen met die van enkele familie of kennissen. Vanaf nu wordt elke dag een e-mail gestuurd met een levenstekenknop. Zolang elke dag op de knop wordt gedrukt, wordt geen contact opgenomen met kennissen. Als echter na een incident de alleenstaande niet meer op de knop kan drukken, stuurt de LifeSigns automatisch verzoeken om contact op te nemen.
Deze dienst geeft geruststelling voor zowel de alleenstaande als voor zijn of haar familie en kennissen.
Met deze link www.thelifesigns.com kunt u uw leven veiliger maken.
LifeSigns is een organisatie zonder winstoogmerk.
Veiliger alleen wonen
Van alle huishoudens in Nederland zijn 38% eenpersoons. Alleen wonen is niet zonder risico's. Misschien bent u zelf alleenstaand en maakt u zich ongerust wat er gebeurt als u onwel wordt en niet in staat bent te bellen? Of misschien bent u familie van een alleenstaande en maakt u zich zorgen dat u het te laat merkt als er iets aan de hand is? Dit artikel beschrijft de wereld van de alleenstaande en de mogelijkheden om automatisch hulp in te roepen bij een noodsituatie thuis.
Ruim 3 miljoen Nederlanders zijn alleenstaand. Dit aantal zal groeien naar 3.5 miljoen in 2030. De grootste groep alleenstaanden is in de leeftijd van 65-90 jaar, die door scheiding of overlijden van partner weer alleen zijn. Maar er is ook een grote groep in de leeftijd van 20-30 jaar die nog niet samenwonen. De leeftijd groep van 40-50 jaar heeft minste alleenstaanden.
Alleenstaand betekent echter niet dat er geen relatie is. Zo heeft 1 op de 5 alleenstaanden een latrelatie. Vooral de oudere alleenstaanden zijn tevreden met de latrelatie en hebben geen behoefte om te gaan trouwen of samenwonen. De meeste alleenstaanden met een latrelatie, die niet willen samenwonen, geven aan dat ze hun vrijheid niet willen opgeven. Een kleiner aantal wil niet meer samenwonen door slechte eerdere ervaringen, of door kinderen van partner of van zichzelf. Verreweg het grootste gedeelte (83%) van de alleenstaanden voelt zich gelukkig. Slechts 5% geeft aan zich niet gelukkig te voelen.
Ongeveer 46% van de alleenstaanden heeft minimaal eens per week contact met vrienden of familieleden. 35% van alleenstaanden hebben dagelijks contact met vrienden of familieleden. Met de buren hebben alleenstaanden meestal maar weinig dagelijks contact (16%). Uit deze getallen blijkt dat een groot aantal alleenstaanden niet iedere dag contact heeft met andere mensen. Het kan daarom langer dan een dag duren voordat iemand merkt als een alleenstaande iets overkomt in zijn of haar woonomgeving. Dit is alarmerend, omdat de meeste ongevallen in huis plaats vinden. Jaarlijks zijn er ongeveer 2800 dodelijke ongevallen in de privésfeer. Dit is aanzienlijk meer dan bijvoorbeeld de 60 doden door een arbeidsongeval of 650 door verkeersongevallen.
Het grootste deel van de ongelukken in de privésfeer vindt plaats in of om het woonhuis. In ruim twee derde van de gevallen is letsel het gevolg van een val. Van alle ouderen van 65 jaar en ouder valt ongeveer 34 procent minimaal één keer per jaar. In Nederland belanden er elke dag 290 ouderen (65+) op de spoedeisende hulp door een val, hiervan overlijden er per dag 12.
Een valongeluk leidt vaak tot fractuur. Bij ouderen zijn 22% van de botbreuken in bekken, wervelkolom, heup, bovenbeen, onderbeen of knie. 16% van de ouderen wordt op de spoedeisende afdeling behandeld met ernstig tot licht hersenletsel. Deze incidenten zijn meestal niet fataal maar kunnen het voor alleenstaanden onmogelijk maken om zelf hulp in te roepen.
Als een alleenstaande onwel wordt betekent dat niet dat de situatie direct levensbedreigend is, maar dat kan het wel worden als er geen hulp komt. Er zijn veel manieren om onwel te worden. Ouderen kunnen bijvoorbeeld vergeten dat ze hun medicatie al genomen hebben en nemen onbedoeld meerdere keren dezelfde tabletten waarbij ze zichzelf onbedoeld overdoseren.
Een alleenstaande kan ook bewusteloos raken of flauwvallen door bijvoorbeeld: alcohol overdosering, epilepsie, diabetes, trauma en infectie. Verder kan iemand bij hevige duizeligheid, misselijkheid of benauwdheid zich zo zwak voelen dat hulp inroepen moeilijk wordt.
Omdat veel alleenstaanden geen dagelijks contact hebben, zal het familie of buren niet opvallen als een alleenstaande een ongeval heeft gehad en niet bij de telefoon kan komen. Een hulpeloze situatie kan dan uren of zelfs dagen duren en escaleren. In veel gevallen kunnen tragedies voorkomen worden als de buitenwereld op tijd wordt gewaarschuwd.
Voor sommige mensen die alleen wonen is een belservice een goede steun. Zo biedt bijvoorbeeld het rode kruis in Australië al meer dan 40 jaar een dienst die ‘Telecross’ heet. Iedere dag wordt door vrijwilligers gebeld. Als er na een derde poging niet wordt opgenomen, wordt een noodprocedure gestart. Jaarlijks wordt 800 keer ingegrepen omdat iemand ziek of gewond is geraakt.
In Nederland worden er 'telefooncirkels' verzorgd door Humanitas en het Rode Kruis. Deze cirkels bestaan uit maximaal 10 alleenstaanden die zich opgegeven hebben om elke dag één van de opgegeven deelnemers uit de kring te bellen. Dagelijks wordt op een vast tijdstip een belrondje gestart. De leider belt de eerste deelnemer van de cirkel. De eerste deelnemer belt daarna de tweede deelnemer, waarna de tweede deelnemer de derde belt. Dit gaat door tot de laatste deelnemer de leider belt. Als iemand niet opneemt wordt de leider direct gewaarschuwd. Er zijn ook organisaties die 'ster-cirkels' gebruiken waarbij de leider iedere deelnemer direct belt, vergelijkbaar met de eerdergenoemde Australisch Telecross dienst.
Er zijn verschillende technische oplossingen voor het monitoren van alleenstaande (ouderen). Een bekend voorbeeld is een noodknop die wordt gedragen aan een koord om de nek of met een clip aan kleding. Als de alleenstaande op de knop drukt, wordt contact opgenomen met familie of een meldkamer. Soms kan via de knop direct gesproken worden met de contactpersoon. Ook is valdetectie, locatie detectie en dwaal detectie mogelijk. Voorwaarde is uiteraard dat de alleenstaande deze knop altijd bij zich draagt, ook bijvoorbeeld in de badkamer. (80% van de senioren vallen in de badkamer) De kosten zijn ongeveer 90 Euro voor de noodknop samen met een abonnement van ongeveer 20 Euro per maand.
Nog geavanceerder zijn systemen die gebaseerd zijn op thuis geïnstalleerde deur- en bewegingssensoren. Met deze sensoren wordt het bewegingspatroon van de oudere alleenstaande in de gaten gehouden. Als dit patroon afwijkt wordt via een app alarm geslagen. De kosten zijn ongeveer 150 Euro eenmalig met een abonnement van 15 Euro per maand.
De meeste recente oplossing is die van de 'LifeSigns'. De LifeSigns is een eenvoudige gratis web-service die in een paar minuten ingesteld kan worden. Er hoeft zelfs geen app of programma geïnstalleerd te worden. Na het aanmaken van een account geeft de alleenstaande zijn of haar e-mailadres op, samen met die van enkele vrienden, familie of collega's (buddies). Vanaf nu ontvangt de alleenstaande elke dag een e-mail met een levenstekenknop. Zo lang de alleenstaande elke dag op de knop drukt, wordt geen contact opgenomen met buddies. Als na een incident de alleenstaande niet meer op de knop kan drukken, stuurt de LifeSigns automatisch verzoeken naar buddies om contact op te nemen. Deze dienst is geschikt voor alleenstaanden in elke leeftijdsgroep met toegang tot het internet. (CBS: In 2019 heeft 87% van de 65-plussers breedband internet. Tot 65 jaar 99%). Deze dienst kan levensreddend zijn, zeker in deze Covid-19 tijd waar alleenstaanden nog minder dagelijkse contacten hebben.
Auteur: Rob van den Akker
Naar overzicht
