Reduzum/Grou - 10-11-2020

Bistedokter

Column

Dierenartspraktijk Reduzum-Grou

door Menno J. Wiersma | menno@bistedokter.nl

Op een moment van reflectie zat ik met eega Lia onderweg in de auto te mijmeren. Ik memoreerde dat ik het afgelopen jaar als een rollercoaster had ervaren. Het was een aaneenschakeling van gebeurtenissen geweest waar ik geen of weinig invloed op had gehad. De rode draad daarin is het kwakkelen met de eigen gezondheid, die ruim tien jaar geleden al was begonnen met plotseling een dikke rechterknie.

Naast artrose kwam er steeds meer fysiek ongemak bij, waarvan een heftige hartritmestoornis wel de voornaamste beperkende factor was. En terwijl de pandemie ervoor zorgde dat vele sectoren een noodlijdend bestaan tegemoet gingen, leek onze praktijk het alleen maar drukker te krijgen! Dat leverde een ambivalent gevoel op. Want op zich waren we daar uiteraard blij mee, maar het was met alle beperkingen door de coronamaatregelen ook lastig. Bovendien was het moeilijk opvolging voor mij te vinden. Toen dat gelukkig uiteindelijk naar volle tevredenheid wel gelukt was en ik zelf onder het mes was geweest, bleek mijn batterij leeg…

Het besluit om in september per direct te stoppen met ‘bistedokterjen’ was heftig. Voor mijzelf, voor Lia én voor de praktijk. Maar uiteindelijk voor iedereen beter. Een enorme ommekeer, maar wel eentje die gaat lukken. Ik laat namelijk met een ‘gerust hart’ een dierenartspraktijk achter die volop in de vaart der diervolkeren verder kan. Wat mijn oom, mijn vader en Lolke Kalsbeek hebben opgebouwd, heb ik met Frank Schuurmans en Eric Havik verder gestalte kunnen geven. Het is aan de huidige generatie om daar weer een eigen invulling aan te geven. Steeds onder de vlag van ons heldere logo: met hart voor dieren, in het hart van Fryslân!

Het is ronduit hartverwarmend welk een warme deken de afgelopen weken over ons is gelegd aan medeleven en dankbetuigingen in de vorm van kaarten, brieven, mailtjes, bloemen, lekkernijen en wat al niet meer. En nog steeds komt er dagelijks wat binnen. Dat doet ons onvoorstelbaar goed en stellen we enorm op prijs! En even ter geruststelling: de dagen vliegen om. Er zijn zoveel zaken om eindelijk eens op te pakken; eigenlijk kom ik nog steeds tijd tekort. Wat dat betreft ben ik het roerend eens met de stelregel van die boer uit het Grouster Hôflân, een dag bevat eigenlijk te weinig uren…

Dit is de laatste ‘bistedokter’ over de ‘ommekeer’. Volgende maand beloof ik weer een ‘reguliere’ column. Alle verhalen van de afgelopen tijd die Middelpunt of de doarpskranten niet hebben gehaald of jou niet hebben bereikt, staan op de site: www.bistedokter.nl. Daarop is zelfs een vertaling van het interview met Broer Roorda verschenen. Bovendien ben ik tegenwoordig ook op Facebook te vinden onder de naam Menno Bistedokter!

Zaken gaan zoals ze gaan, in ‘toeval’ geloof ik net zomin als in voorzienigheid. Lees nu even weer de eerste zinnen van dit verhaal. Het zal je niet verbazen dat onderweg uit de speakers van de auto ineens Danny Vera luidkeels klinkt met zijn wonderschone lied ‘Roller Coaster’. Dat verzin ik toch niet?

Foto: Een vertrouwd beeld dat voor mij verleden tijd is…