Ik fielde my net wolkom...
Friesland - 17-09-2024
In skoftsje werom krige ik tillefoan fan in mefrou dy’t fertelde dat har mem ferstoarn wie. Se koe spitigernôch net âlder wurde as 55 jier. De dochter dy’t my skille wie ek noch mar 22 jier en har âlders wiene skieden. Se hie noch 2 sussen en sadwaande gie ik op paad om harren te helpen.
It earste petear
We sieten my inoar oan tafel en ik probeare harren mei te nimmen yn it regeljen fan de útfeart. Dúdlik wie dat dit in begraffenis wurde soe. Hoe’t ik ek probeare om in klik te meitsjen, ik hie it idee dat se leaver om my hinne seagen dan noch leaver hiene dat ik der net wie. Dat lêste begryp ik fansels, ik siet dêr net om gesellich kofje te drinken.
Dochs tichteby?
Geandewei de wike krigen we hieltyd mear it idee hoe’t de begraffenis der útsjen moast. De dochters wisten hiel goed hoe’t se it hawwe woene en wêr’t ik fielde dat se wat fêst rûnen, oppere ik dan wat mooglikheden en sa kaam de dei fan de útfeart hieltyd tichteby. Ik fielde sels ek dat ik mear en mear aksepteare waard troch de dochters, it betrouwen yn myn wurk naam ta. Ik kaam tichteby harren te stean.
“Ik haw it idee datst gewoan famylje fan ús bist”
In prachtige dei
De dei fan de begraffenis bruts oan en ik murk dat de dochters allegeare wat senuweftich wiene. Se soene allegearre iets fertelle yn de tsjerke en dat idee makke harren wat bibberich. Ik wist hiel goed hoe’t alles die dei ferrinne moast en oan de speeches fan dizze dochters giene dwers troch de lea hinne. Prachtich, nimmen hie soks better fertelle kinst as sy! Nei de begraffenis krige ik fan eltse dochter in dikke krûp, se fertelden dat se bliid wiene mei myn help en dat ik soms ek wol as famylje fielde. Wat haw ik ek in moai fak!
Met een warme groet van Leo Boermans
Als u vragen heeft over wat wel of niet kan tijdens een uitvaart, neemt u dan gerust eens contact met ons op.
