VV Akkrum voelt zich thuis in de tweede klasse

Akkrum - 11-11-2025

Na een zestal wedstrijden in deze kompetitie is het voor veel ploegen tijd om een voorlopige balans op te maken. Voor Akkrum was het een totaal ander beeld dan de voorgaande jaren. Jarenlang in de 3e klasse en daarbij veel herkenbare ploegen en gezichten. Door het zeer knap behaalde kampioenschap afgelopen seizoen, begon voor de Akkrumers een nieuw avontuur in de 2e klasse.

Met een nieuwe trainer in de persoon van de ambitieuze Robert Staarman was het zowel voor de spelers als trainer een frisse start. Na een voorbereiding met wisselende resultaten stond de 1e kompetitie-wedstrijd tegen Steenwijkerwold op het programma. Een betere start kon Akkrum zich niet wensen, want Steenwijkerwold werd in de 1e helft overklast en de Akkrumers gingen met een 3-0 voorsprong de pauze in. Weliswaar knokte Steenwijkerwold zich terug tot 3-2, maar Akkrum rechtte de rug en liep uit tot een klinkende 5-2 overwinning.

De week erop was de uitwedstrijd tegen Musselkanaal, en hierin was het eigenlijk opnieuw de betere ploeg, maar het missen van een aantal enorme kansen werd de Akkrumers fataal, met als gevolg een ongelukkige 2-0 nederlaag.

Met alweer een uitwedstijd op het programma, toog de spelersbus ditmaal naar Zeijen om aan te treden tegen SVZ. Akkrum werd weliswaar ietwat geholpen door een vroege rode kaart bij de thuisploeg, maar met goed veldspel en nu wel het verzilveren van de kansen werd een regelmatige 0-4 uitoverwinning geboekt.

De thuiswedstrijd tegen Annen was een lastige, en golfde het spel op en neer. Akkrum toonde veerkracht, want het wist een 0-1 achterstand om te buigen naar een 2-1 voorsprong. Het wist echter niet te voorkomen om onder de druk van Annen weg te komen, waardoor het uiteindelijk 2-2 werd in een spannende wedstrijd.

De uitwedstrijd tegen Forward was misschien een van de mindere wedstrijden en door een zwak begin liep het al snel tegen een 1-0 achterstand aan. Toen Akkrum in de 2e helft via een counter op een 2-0 achterstand was gezet, werd nog wel de aansluitingstreffer gemaakt, maar bleef de gelijkmaker uit.

Dan de echte graadmeter thuis tegen koploper Gomos, die na 5 wedstrijden de volle winst wist te pakken en fier aan kop ging met 15 punten uit 5 wedstrijden. Akkrum speelde volwassen en liet zich niet gek maken door in de val van Gomos te lopen. Door goed positiespel, de ruimtes prima te benutten en daardoor ook kansen te creëren, werd brutaal een 1-0 voorsprong genomen na een prachtige (ingestudeerde) aanval. Gomos was weliswaar met name in messcherpe counters gevaarlijk, maar Akkrum wist de voorsprong te behouden. Toen vlak voor tijd de bevrijdende 2-0 viel was de strijd gestreden en ontnam het Gomos de ongeslagen status.

Als dan na 6 wedstrijden de balans wordt opgemaakt kunnen de staf en spelers niet anders dan tevreden zijn, en zichzelf complimenteren met het voorlopige resultaat. Een keurige vijfde plaats voorlopig met maar liefst 10 punten is een start waar vooraf slechts op werd gehoopt. Mooi om te zien hoe de connectie tussen trainer en spelers verloopt en hoe dit op het veld tot uiting komt. Het keurig verzorgde veldspel, gekoppeld aan enthousiasme en al ingeslepen automatismen heeft gezorgd voor de resultaten die ronduit bevredigend zijn.

Trainer Robert Staarman heeft zijn ideeën gekoppeld aan opdrachten aan het team en zorgt ervoor dat elke speler een stap in zijn ontwikkeling heeft gezet. Natuurlijk schaven ook de spelers zelf aan hun kwaliteiten en de combinatie hiervan zorgt ervoor dat elke speler een stap extra heeft kunnen zetten om zich op een hoger niveau te kunnen meten.

Keeper Michel Geertsma was al een betrouwbare keeper met specifieke kwaliteiten, maar onderscheidt zich opnieuw wekelijks tot een van de betere keepers in deze 2e klasse. De achterhoede van Akkrum is misschien wel het fundament voor de rust die binnen het team heerst. In het centrum heersen IJsbrand Dijkstra en Oscar Fokkinga en is de wisselwerking tussen beiden mooi om te zien. De robuuste IJsbrand verliest praktisch geen duel en de rustige en prima meevoetballende aanvoerder Oscar Fokkinga zorgt vaak voor de 1e opbouw richting de aanvallers.

Op de flankenzijn Idsert Bosma en Lennart Dijkstra ook wonderbaarlijk snel gewend aan de snelheid en felheid van dit hogere niveau en staan verdedigend hun mannetje en dragen ook hun steentje bij in de opbouw, waarbij Lennart Zijlstra al zelfs tweemaal doel trof.

Op het middenveld valt één speler wel heel erg op en dat is Jornt Eisses. Door de trainer omgevormd van verdediger naar een centrale positie op het middenveld, valt de dynamiek wekelijks op. Zowel technisch als tactisch een bepalende factor en motor op het middenveld.

De ondersteuning op het middenveld varieert, waarbij de broers Goerres beiden van een bescheiden rol de afgelopen jaren ook zijn uitgegroeid tot een meerwaarde. Vorig seizoen was het met name Sven die zijn doelpunten vaak meepikte, dit seizoen staat de teller bij Mats alweer op drie doelpunten.

Helaas zijn Edwin de Vries en Johannes de Vries met blessures niet inzetbaar, maar de breedte van de selectie bepaalt ook gelijk de kracht. Zo maakte Iwan Jonker dit seizoen al zijn debuut in de 2e klasse en fleurde dit debuut al gelijk op met een doelpunt, terwijl ook Liebbe Eisses, Jelmer Oenema, Daan de Groot, Pytrik v.d. Heide en de pas 18-jarige Sebastiaan Witteveen lieten zien dat zij in de 2e klasse meekunnen.

Voorin worden wekelijks de killers Emile Vis en Rimmer v.d. Heide door elke tegenstanders gevreesd. En terecht, want ook op 2e klasse niveau weten zij het net veelvuldig te vinden, met beiden al 4 kompetitie-goals achter hun naam. De sluwe Emile en de gedreven Rimmer zijn moeilijk te verdedigen en mooi om te zien hoe zij met hun verschillende speelwijzen een prachtig koppel vormen.

Pepijn de Vlieger is vaak de invallende pinchhitter en altijd bewonderenswaardig om te zien hoe hij enthousiasme aan werklust koppelt, met name in de slotfase is hij een lastig te bespelen aanvaller die tegenstanders de nodige onrust bezorgt.

Het mag duidelijk zijn dat trainer Robert Straatman met zijn duidelijke visie en benadering naar zijn spelers een behoorlijk aandeel heeft in deze resultaten. Zeker moet ook leider Luc Pen hierin worden genoemd. Met zijn ervaring, rust en goede klik met de spelers vormen zij een goede match en dat is de basis voor de goede teamgeest. Ook een compliment is op zijn plaats richting Leene v.d. Singel. Al jarenlang is zij de vaste assistent-scheidsrechter van het team, ook dit seizoen staat zij wekelijks aan de zijlijn.

Hopelijk blijft deze formatie van staf en spelers compleet en bouwen zij door aan de resultaten die tot nu toe zijn behaald. Voor de vereniging is het tevens een trots uithangbord, zeker nu we in het seizoen ons 100-jarig jubileum gaan vieren.

In het weekend van 18-19 april 2026 staat een groots jubileumweekend ingepland, de voorbereidingen hierin zijn al in volle gang.