Reduzum/Grou - 01-12-2020

Bistedokter

Column

Dierenartspraktijk Reduzum-Grou

door Menno J. Wiersma | menno@bistedokter.nl

Onlangs moest ik voor eigener gezondheidscheck even bloedprikken in Leeuwarden. Om weer conditie op te bouwen besloot ik op de fiets te gaan. Hoe vaak heb ik dat ritje in mijn middelbareschooltijd wel niet gemaakt naar het RSG? Voorwaar een déjà vu. Alhoewel? Er is nogal wat veranderd in bijna een halve eeuw tijd. Lang leve de vooruitgang!

Ik zet koers over het nieuwe fietspad richting Wytgaard. Ik had destijds een stalen ros zonder versnellingen. Mijn huidige heeft er maar liefst zeven! Ik maak tempo en kom langs de nieuwe stal van Klaas & Hinke, tegenwoordig met melkrobots. Na de dodenbocht krijg ik de phallus van Abe Bonnema in het vizier. Waar je in Friesland ook bent, als een niet te missen baken verraadt de Achmeatoren onze provinciale hoofdstad. Rap geeft mijn snelheidsmeter ruim 20 km per uur aan. Desondanks word ik nog voor Wytgaard eerst door een forens en even later door een scholier ingehaald alsof ik stil sta! Zwarte bakken onder hun bagagedragers verraden elektrische ondersteuning. Goed dat ze helmen dragen op dit huidige snelfietspad!

Dan verderop langs de afslag Weidum kom ik langs het gigantische complex van het Dairy Breeding Center, waar CRV pretendeert door middel van precisiegenetica betere koeien een beter leven te geven. Alleen het voorhuis van Auke & Janke staat hier nog als getuigenis van een generatieslange geschiedenis van ‘buorkjen’. Direct daarna duik ik onder het viaduct door van de ‘Haak’ waar druk verkeer overheen raast. Via de ouwe Brédyk vervolg ik mijn weg over een zinloos lijkende rotonde die anticipeert op de drukte van een toekomstig treinstation. De spoorwegovergang is hier vervangen door een tunnel, doch ik prefereer rechtdoor te fietsen langs de museumboerderij Âld Barrahûs van Folkert & Betty en kies daarna via de Kempenaersreed het hazenpad naar de Swette waar twee spinnenkopmolens zijn herrezen.

Ik fiets langs de Dairy Campus. Ook daar heb ik een veterinair verleden; tegenwoordig begeleidt de universiteitskliniek het vee daar. Of zij het beter kunnen? Ik vervolg over het industrieterrein mijn weg langs enorme windturbines en duik via het ‘Akwadukt’ van Mata Hari de stad binnen. Aangezien ik in het futuristische debacle van Jouke Brander moet zijn, rijd ik over de niet minder fantasievolle Slauerhoffbrug naar de glazen piramide.

Nadat het bloedprikken snel coronaproof is gepiept rijd ik langs de Swette terug. Even lijk ik opnieuw met een anachronisme geconfronteerd te worden als ik bij de boerderij in ruste van Jan & Carina een schuit met Ale de palingvisser tegen kom. Goed dat er een vismigratierivier in de Afsluitdijk wordt aangelegd. Dat tobben met al die glasaaltjes uitzetten is niet bijster natuurlijk…

Thuis verwerk ik alle signalen van hedenmorgen onder het genot van een kopje koffie. Mijn conclusie is dat niet alle veranderingen daadwerkelijk ‘vooruitgang’ bewerkstelligen.

Foto: Ale de Jager, de palingvisser

Columns Bistedokter